शुक्रवार, ३१ डिसेंबर, २०२१

अर्धरथी - २

 फिर जब आंखे मिचमिचाई

प्रखर तेज की ऊर्जा मैंने पाई

लगा जैसे हरि ने दर्शन दिया

पर हरिणी ने स्वरूप विस्तार किया

होठों से पहुंची आंखों तक लाली

देवी ने मुझे चेतावनी दे डाली


"भूलोक अतल पाताल देख

मेरा स्वरूप विक्राल देख ।।

जो मुझे ताड़ना चाहे मन

फेंक दूं उसे अनंत गगन ।।

सौभाग्य न हर दिन सोता है

देखो आगे क्या होता है ।।


ओ मेरे महाशय

समझ रही हूं तुम्हारा आशय

क्या किसकी लाइन लगेगी सोचोगे

पर खुद लाइन पर कब पहुँचोगे


रे डालर में इतना कमाते हो

फिर भी लेस इज मोर ही रटते हो

बोलो, मेमोरियल डे की शापिंग करवाओगे

की खुद का मेमोरियल बनवाओगे ?


तो लो मैं भी अब जाती हूं

अंतिम संकल्प सुनाती हूं

याचना नही अभी रण होगा

अब से जो चाहे मेरा मन होगा"


इतने में जब वाग्बाणों की झोली हुई खाली

मैने अपनी श्रृंगार की टोकरी की खाली


"ओ मेरे प्रिया, मेरी भागवान

जानता है सच मेरा भगवान

धन्य तुम्हारी ममता और माया है

बड़ी शीतलसी तुम्हारी छाया है

तुम्ही हो सविता, चंदा तुम्ही हो

तुम्ही हो मोहिनी, रंभा तुम्ही हो

भूलता नहीं हूं, है मेरी स्मृति

कितनी सुंदर है तुम्हारी प्रीति"


जाग रही मेरी भी संवेदना

पर क्यों अचानक कानों पर वेदना?

और गरज के साथ आई ध्वनी

लग रही जैसे कोई आकाशवाणी


"अच्छा? कसम अपनें आंखों के तारों की

तुम्हारे आंखों के सामने भी नजर आएंगे

'उस' कर्ण से इस कर्ण तक

ध्यान तुम्हारा ले आयेंगे"

...

...

गूंऽऽऽऽज

अर्धरथी

शाम के फोन की है बात

दिल दहलाने वाली वारदात


दोस्ती बहुत पुरानी

ठहाके लगे आसमानी


बातों बातों में कुछ कविताएं आई

मैंने भी कुछ पंक्तियां सुनाई


मैं आऊंगा जब रात अंधेरी होगी

क्या पता बीवी ने यही बात सुनी होगी


फौरन जारी वारंट हुआ

मोबाइल का फोरेंसिक हुआ


सुलझाने ये मिस्ट्री

जांची गई कालर हिस्ट्री


कुछ भी तो नहीं है साजिश

फिर भी हो रही सवालों की बारिश


किस विषय में चर्चा?

बस विषय की ही करु चर्चा?


आंखों से - किस्स?

हां बिल्कुल चूमा है


दांतों से - कब से?

न जाने कितने अरसोसे


चिमटी से - शर्म नहीं आई?

इसमें क्या? यहीं तो प्रेम लुगाई


फिर पूछती हूं, नाम बताओ

रश्मि... ही कह पाया की आंखों से बिजली चमकी

या आंखों के सामने, पता न चला


...रथी

थोडेसे काही


 

...अखेरीस २०२१ संपता-संपता मुहूर्त लागला ! गेली कित्येक वर्षे ब्लॉग लिहीन म्हणतोय , पण दर वेळेची न्यू इयर रिसोल्युशन तिथेच अडकते. पहिली काही वर्षे ब्लॉगचे टायटल ठरवण्यात गेली नंतरची नुसते ब्लॉग चे विषय वगैरे आणि जोडीला आळस होताच . शेवटी आळसावरच लिहायचे ठरवले पण  ते ही बरोब्बर नावारूपाला निघाले !

असो, मध्यंतरी माझ्या काही मित्रांच्या ब्लॉग्सचा नुसता सुळसुळाट चालू झाला. जो जे वांछील तो ते छापो असे काहीसे सुरु झाले. मग त्यावर खरमरीत प्रतिक्रिया देणे असल्या कारणास्तव वेळ घालवला. पण मूळ लेखापेक्षा माझ्या प्रतिक्रियांवर जेंव्हा हे ब्लॉग जास्त खपू (कि खुपू ?) लागले तेंव्हा या लेखाला पुढे पाठवण्याऐवजी या लेकाला पुढे चाल असे म्हणून मी प्रतिक्रिया बंद केल्या. पण सगळ्या समाज माध्यमांमधून माझ्या तमाम चतुर आणि चाणाक्ष चाहत्यांकडून मला आता प्रचंड आग्रह होत आहे, तस्मात मी सुद्धा !

खरे सांगायचे झाले तर इयत्ता दहावी (निबंधमाला) नंतर फारसे काही लिहिलेच नाही तेंव्हा माझे स्वतःचे प्रभुत्व असणाऱ्या मराठी, हिंदी कि इंग्रजी भाषेतून लिहायचे  हा प्रश्न आला. शिवाय गद्य कि पद्य ? तूर्तास सगळ्या भाषांतून थोडेसे पद्य लिहावे असे ठरविले आहे. हे थोडेसे काही ( काही लबाड मित्रांच्या भाषेत काहीच्या काही ) तुम्हां (पुन्हा) चतुर आणि चाणाक्ष वाचकांना नक्कीच आवडेल यात शंका नाही. माझ्या या काव्य पुष्पांचा तुम्ही (पुन्हापुन्हा) चतुर आणि चाणाक्ष मंडळी पुष्पगुच्छ (पाकळ्या नव्हे) स्वीकार कराल ही अपेक्षा !

कळावे आणि लोभही असावा. 

- अजित 

अर्धरथी - २

 फिर जब आंखे मिचमिचाई प्रखर तेज की ऊर्जा मैंने पाई लगा जैसे हरि ने दर्शन दिया पर हरिणी ने स्वरूप विस्तार किया होठों से पहुंची आंखों तक लाली ...